Oca Red Bolivian Informacje, przepisy i fakty

Opis / smak

Czerwona boliwijska oca to mała, wydłużona bulwa, średnio od 3 do 10 centymetrów długości, o cylindrycznym, wąskim i guzowatym kształcie. Skórka jest cienka, błyszcząca, woskowa i gładka z ciemnoczerwoną do różowej bazy. Powierzchnia jest również pokryta dużymi, bladożółtymi oczkami, nadającymi bulwie wyboisty wygląd. Pod skórką miąższ jest kruchy, wodnisty, jędrny, koloru kości słoniowej do bladożółtej, obejmujący plamę ciemnoczerwonego, pigmentowanego miąższu w środku bulwy. Czerwona boliwijska oca ma chrupiącą konsystencję na surowo, z łagodnym, słodkim i cierpkim, cytrynowym posmakiem. Po ugotowaniu bulwa uzyskuje bardziej miękką konsystencję o lekko słodko-orzechowym smaku.

Sezony / Dostępność

Czerwona boliwijska oca jest dostępna od późnej jesieni do wczesnej wiosny.

Aktualne fakty

Czerwona boliwijska oca, botanicznie sklasyfikowana jako Oxalis tuberosa, to rzadka bulwa należąca do rodziny Oxalidaceae. Oca pochodzi z wyżyn Andów i jest jedną z najstarszych upraw andyjskich, szeroko uprawianą i spożywaną jako tradycyjne, pożywne pożywienie. Istnieją setki odmian oca, które istnieją w Boliwii i Peru, a wiele z tych odmian jest nieznanych reszcie świata. Czerwona boliwijska oca jest również znana jako Rebo oca i jest uważana za jedną z rzadszych odmian, wysoko cenioną za czerwono-żółtą barwę. Odmiana jest głównie zlokalizowana w Ameryce Południowej, ale również została rozwinięta i została zadomowiona w ogrodach przydomowych entuzjastów oca na północno-zachodnim Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych.

Wartość odżywcza

Czerwona boliwijska oca jest doskonałym źródłem witaminy C, która jest przeciwutleniaczem, który wspiera zdrowy układ odpornościowy, zwiększa produkcję kolagenu w skórze i działa przeciwzapalnie. Bulwy są również bogate w wapń i cynk, składniki odżywcze, które wspomagają funkcje metaboliczne i dostarczają trochę potasu, błonnika, witamin z grupy B i żelaza.

Aplikacje

Czerwona boliwijska oca dobrze nadaje się zarówno do zastosowań surowych, jak i gotowanych, a cała bulwa może być wykorzystana, ponieważ skórka jest jadalna. Świeże bulwy można pokroić w plastry i wrzucić do zielonych sałatek, użyć jako dodatek do pizzy lub pokroić, posmarować ziołami i olejami i podawać jako przystawkę. Oca można również prażyć, gotować, piec, gotować na parze i smażyć, a po ugotowaniu uzyskuje miękką konsystencję podobną do ziemniaków. Należy zauważyć, że jasnoczerwony miąższ traci trochę koloru po podgrzaniu, ale po przygotowaniu zachowa pigment. Gotowane bulwy są głównie rozgniatane i podawane z pieczonymi mięsami. Czerwone boliwijskie oca można również kroić i smażyć na frytki, gotować na wolnym ogniu w zupach i gulaszach, gotować na parze i mieszać z mlekiem w celu uzyskania owsianki, piec i podawać z ryżem i fasolą, marynować w occie lub suszyć w celu przedłużonego użycia. Oprócz bulw liście rośliny oca są jadalne i można je lekko gotować na parze lub smażyć jako zielone. Czerwona boliwijska oca dobrze komponuje się z pesto, miodem, octem balsamicznym, serami, takimi jak mozzarella, parmezan i criollo, ziołami, takimi jak kolendra, pietruszka, tymianek, kolendra i estragon oraz pieczonymi mięsami. Całe czerwone boliwijskie oca można przechowywać przez 4 do 6 tygodni w papierowej torbie w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.

Informacje etniczne / kulturowe

Na północno-zachodnim Pacyfiku w Stanach Zjednoczonych dr Alan Kapuler spędził ponad czterdzieści lat na zbieraniu nasion niezwykłych odmian roślin w celu zachowania i ochrony różnorodności. Zanim został znanym hodowcą, Kapuler otrzymał tytuł doktora. Doktorat z biologii molekularnej na Uniwersytecie Rockefellera w Nowym Jorku i zdecydował się dołączyć do gminy na początku lat siedemdziesiątych w południowym Oregonie. Kapuler nauczył się uprawiać ogród, mieszkając w gminie i zauważył rosnące zapotrzebowanie na publicznie zbierane nasiona i organizacje zajmujące się hodowlą roślin. W 1975 roku Kapuler stworzył Peace Seeds, które było miejscem, gdzie Kapuler mógł katalogować i wprowadzać rzadkie odmiany, jednocześnie udostępniając nasiona publicznie. W ciągu czterdziestu lat oszczędzania nasion Kapuler i jego żona Linda zebrali ponad 15 000 nasion, w tym wiele tradycyjnych odmian andyjskich, takich jak oca czerwona boliwijska. Kapuler również w sposób organiczny hoduje i uprawia nasiona, które zbiera w swoim ogrodzie, zapewniając większą liczbę nasion do podzielenia się z innymi hodowcami. Praca Kapulera zachęciła wielu hodowców z północno-zachodniego Pacyfiku do spróbowania uprawy wyjątkowych odmian, w tym oca Red Bolivian, a także promowała hodowlę domeny publicznej, dzięki której wszystkie nasiona są dostępne dla każdego.

Geografia / historia

Oca pochodzi z wyżyn Andów, a główny ośrodek pochodzenia rozciąga się między Środkowym Peru a północną Boliwią. Małe bulwy rosły dziko od tysięcy lat i były intensywnie uprawiane przez starożytne cywilizacje, wykorzystywane jako źródło pożywienia i jako przedmiot handlu. W XVI wieku przybycie Hiszpanów rozprzestrzeniło oca w Ameryce Południowej, Ameryce Środkowej i Meksyku. Istnieje wiele różnych odmian oca, które zostały wyhodowane w czasie, w tym oca czerwona boliwijska, co sprawia, że rozróżnienie dokładnego pochodzenia poszczególnych odmian jest prawie niemożliwe. Czerwona boliwijska oca była zlokalizowana głównie w swoim rodzimym regionie Andów w Boliwii, aż do momentu, gdy odmiana została zebrana przez hodowcę roślin dr Alana Kapulera pod koniec XX wieku. Kapuler zebrał nasiona dziedziczne jako metodę konserwacji i umieścił nasiona, w tym boliwijską czerwoną oca, na Peace Seeds, która jest jego witryną oszczędzającą nasiona. Po wprowadzeniu na rynki amerykańskie niektóre specjalistyczne farmy zaczęły uprawiać oca z czerwonej boliwii na poziomie lokalnym, zwłaszcza na północno-zachodnim Pacyfiku. Obecnie oca boliwijska czerwona występuje w regionach Ameryki Południowej i rzadko występuje na targach rolniczych w Stanach Zjednoczonych.