Informacje o owocach baobabu, przepisy i fakty

Opis / smak

Owoc baobabu (Adansonia digitata) to duży afrykański tubylec o gładkim i błyszczącym pniu, grubych, szerokich gałęziach i obwodzie, który może konkurować z jego wysokością. Liście są wielkości dłoni i podzielone na pięć do siedmiu listków przypominających palce. Drzewo wytwarza duże, białe, pachnące kwiaty i wiszące owoce w kształcie jajka, składające się z zdrewniałej zewnętrznej skorupy pokrytej żółtawo-brązowymi włoskami, które nadają mu aksamitny wygląd. Ten owoc jest wypełniony ciemnymi ziarnami owocu i suchym, cierpkim proszkiem podobnym do kremu z kamienia nazębnego w smaku. Drzewa baobabu są liściaste, szczycą się liśćmi w porze deszczowej i tracą je przez resztę roku. Kwiaty zaczynają kwitnąć pod koniec pory deszczowej. Niektóre drzewa kwitną każdego roku, a inne mogą nigdy nie owocować, a pierwsze owocowanie baobabu może zająć nawet dwieście lat. Niektóre drzewa produkują dużo owoców, a inne znacznie mniej.

Sezony / Dostępność

Sezon owocowy baobabu występuje sporadycznie i prawie każda część drzewa jest przydatna dla ludzi. Świeże liście są dostępne tylko w porze deszczowej.

Aktualne fakty

Adansonia digitata jest uważana za największą sukulentę na świecie, a niektóre okazy mają ponad 1000 lat. To ważne drzewo było używane przez tysiąclecia do dostarczania żywności, wody, schronienia i lekarstw mieszkańcom Afryki. Zwykle osiągając wysokość 25 metrów, duże drzewa baobabu mogą dorastać do 28 metrów obwodu i wydają się rosnąć do góry nogami. Drzewo ma duże, ciężkie, białe kwiaty, które kwitną późnym popołudniem, opadając w ciągu 24 godzin. Odór padlinowy tych kwiatów przyciąga nietoperze owocowe, które są głównym zapylaczem drzew. Powszechnie uważa się, że owoce baobabu, występujące w suchym, gorącym klimacie Afryki Subsaharyjskiej, gromadzą wodę w łodygach.

Wartość odżywcza

Niektórzy uważają, że owoc baobabu to pożywienie. Sproszkowana substancja zawarta w owocach jest bogata w kwas askorbinowy, witaminę C, wapń, potas, magnez i przeciwutleniacze. Jądra owoców są dobrym źródłem energii, białka, tłuszczu, wapnia, potasu i magnezu. Liście są bogate w wapń i białko oraz witaminy A i C.

Aplikacje

Prawie każda część cenionego baobabu jest przydatna. Sproszkowana, cierpka substancja znajdująca się w owocach jest używana do przygotowania orzeźwiającego i pożywnego napoju lub dodawana do sosów w celu nadania złożoności smaku i wzmocnienia wartości odżywczych. Nasiona mogą być prażone i mielone do wykorzystania w napoju, ubijane w celu wydobycia zawartego w nich oleju, fermentowane do wykorzystania jako przyprawa, pieczone jako przekąska lub używane do zagęszczania zup. Liście są gotowane świeże jak warzywo, przyrządzane na przysmak lub suszone i miażdżone do późniejszego wykorzystania w przepisach w porze suchej. Młode pędy można jeść jak szparagi. Drewno jest używane jako paliwo i drewno. Baobab jest również wykorzystywany do celów leczniczych. Uważa się, że proszek owocowy zwalcza gorączkę i uspokaja żołądek.

Informacje etniczne / kulturowe

Baobab jest bogaty w mity i legendy w całej Afryce. Wiele tradycji utrzymuje, że baobaby rosną do góry nogami ze względu na sposób, w jaki gałęzie rozchodzą się z pnia jak naczynia włosowate systemu korzeniowego. Legenda afrykańskich buszmenów mówi, że bóg Thora nie lubi baobabu rosnącego w jego ogrodzie, więc rzuca go przez mur raju na Ziemię poniżej. Drzewo ląduje do góry nogami i dalej rośnie. Inna historia mówi, że kiedy Baobab został zasadzony przez Boga, szedł dalej, więc Bóg podniósł go i ponownie zasadził do góry nogami, aby nie odszedł. Pnie drzew są często wydrążane i wykorzystywane do przechowywania zboża, wody oraz jako schronienie. Baobab jest wysoko ceniony wszędzie tam, gdzie rośnie.

Geografia / historia

Drzewa baobabu zwykle rosną w suchych, gorących obszarach i pochodzą z większości Afryki Subsaharyjskiej, chociaż zostały wprowadzone do innych krajów, w tym Indii i wielu innych kompatybilnych klimatów. Rośnie wolno, głównie z powodu niewielkich opadów deszczu, i nie występuje na obszarach, gdzie piasek jest głęboki. Jest wrażliwy na zamarzanie i mróz. Naukowa nazwa drzewa pochodzi od francuskiego odkrywcy i botanika Michela Adansona, który oficjalnie „odkrył” je w 1749 roku na wyspie Sor w Senegalu. Jest również szeroko stosowany jako metafora w noweli Antoine de Saint-Exupéry z 1943 roku „Mały Książę”.