Opis / smak
Zielone migdały to niedojrzałe orzechy zbierane w całości, z zieloną, cierpką, puszystą łuską otaczającą miękki, nieuformowany orzech. Chrupnięcie jest zdecydowanie zachwycające, ale zielona łuska jest czasami gorzka i może mieć bardzo zielony posmak. Częściowo uformowana część wewnętrzna to absolutna słodka uczta. Szefowie kuchni uwielbiają je szczególnie za ich wyrazisty elegancki smak. Na każdym etapie rozwoju smak i konsystencja zmieniają się wraz z dojrzewaniem orzecha.
Sezony / Dostępność
Zielone migdały są dostępne od czerwca do września.
Wartość odżywcza
Migdały są doskonałym źródłem magnezu, który wzmacnia kości i zapewnia dużą ilość witaminy E, ryboflawiny, fosforu i miedzi oraz nie zawiera cholesterolu ani sodu. Mając najwyższą zawartość błonnika pokarmowego spośród wszystkich orzechów lub nasion i więcej niż trzy gramy błonnika na uncję, migdały zawierają również więcej wapnia niż jakikolwiek inny orzech. Migdały są dobrym źródłem białka, chociaż brakuje im niezbędnego aminokwasu lizyny, ale w połączeniu z roślinami strączkowymi bogatymi w lizynę uzyskuje się białko całkowite. Stosunkowo bogaty w tłuszcz, tłuszcz jest głównie nienasycony, w tym sześćdziesiąt procent jednonienasyconych, dobra odmiana.
Aplikacje
Aby cieszyć się świeżością, zdejmij zieloną łuskę, usuń skórkę ze skórki orzecha. Doskonałe surowe, zielone migdały są przepysznie prażone w skorupkach. Nakładamy orzechy jednowarstwowo na beztłuszczową blachę do pieczenia i pieczemy w 250-stopniowym piekarniku około dziesięciu minut. Usuń z piekarnika nacięty szew skorupy nożem, aby oddzielić nakrętkę. Aby blanszować zielone migdały, zanurz je we wrzącej wodzie na trzy do czterech minut, natychmiast zanurz je w zimnej wodzie. Skórki powinny łatwo się ścierać. Aby obrać orzechy, umieść orzechy w garnku z zimną wodą, szybko zagotuj odpływ, spłucz w zimnej wodzie. Doskonały do sałatek i dań warzywnych. Dodaj smaczny akcent do głównych dań. Marynata to niezwykła przystawka. Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu. Aby zamrozić, włóż orzechy do tacki na kostki lodu, wlej mleko do każdej kostki zamrażarki. Umieść mrożone kostki w torebkach do zamrażania.
Informacje etniczne / kulturowe
W Izraelu zielone migdały są spożywane jako przekąska maczana w soli. Ulubionym wiosennym przysmakiem regionu śródziemnomorskiego jest moment, w którym drzewa migdałowe zaczynają owocować w pobliżu Modi'in, leżącego na falujących, skalistych podgórzach Gór Judzkich, mniej więcej w połowie drogi między przybrzeżną równiną na zachodzie a górzystym regionem Jerozolimy na wschodzie. Nowe młode, miękkie zielone migdały są jadalne, choć nie są tak smaczne, jak dojrzałe orzechy za kilka miesięcy. Istnieją specjalne lokalne przepisy, które wykorzystują zielone migdały. Kuchnia bliskowschodnia dodaje zielone migdały do gulaszu i deserów.
Geografia / historia
Migdały należą do tej samej grupy co róże, śliwki, wiśnie i brzoskwinie, należące do plemienia Prunae z naturalnego rzędu Rosaceae. Przywiezione do Kalifornii z Hiszpanii w połowie XVIII wieku przez Franciszkanów Padres, drzewa migdałowe wytrzymały chłodną i wilgotną pogodę panującą na przybrzeżnych misjach. Dopiero w następnym stuleciu udało się zasadzić drzewa migdałowe w głębi lądu. Badania i krzyżowanie lat siedemdziesiątych XIX wieku doprowadziło do powstania wielu popularnych odmian migdałów, które nadal lubimy. Założony w regionach Sacramento i San Joaquin, przemysł migdałowy rozwijał się w bogatej Kalifornii Central Valley na przełomie XIX i XX wieku. Obecnie migdały są największymi uprawami orzechów w Kalifornii. W Stanach Zjednoczonych Kalifornia jest jedynym stanem, w którym handlowo uprawia się migdały na rynek. Zielone migdały są również znane jako Hara Badam.
