Opis / smak
Karczochy peruwiańskie mają kulisty, zwężający się kształt, mają średnio 8-15 centymetrów średnicy i składają się z wielu warstw trójkątnych, spiczastych przylistków. Grube, zielone przylistki są mięsiste, lekko zakrzywione i ostre z małymi kolcami na końcach. W miarę odrywania każdej warstwy kolor wypustek zmienia się z zielonego na żółto-fioletowy, a każdy przylistek staje się coraz mniejszy w kierunku wnętrza, odsłaniając centralne serce i wiele małych, niedojrzałych pąków kwiatowych. Po ugotowaniu karczochy peruwiańskie nabierają miękkiego i delikatnego, jadalnego miąższu na spodzie każdego przylistka o zielonym, orzechowym i lekko pikantnym smaku.
Sezony / Dostępność
Karczochy peruwiańskie są dostępne od późnej zimy do wczesnej wiosny, gdy rosną wzdłuż wybrzeża, i jesienią, gdy rosną na wyżynach Peru.
Aktualne fakty
Karczochy peruwiańskie, botanicznie sklasyfikowane jako Cynara scolymus, to jadalne pąki kwiatowe rośliny podobnej do ostu, która może dorastać do dwóch metrów wysokości i należy do rodziny astrowatych. Karczochy peruwiańskie, znane również jako karczochy Criolla Globe i karczochy kręgowe, doskonale nadają się do zróżnicowanego klimatu peruwiańskiego i mogą rosnąć zarówno w regionach przybrzeżnych, jak i górskich, zapewniając całoroczne dostawy. Uprawiane głównie na eksport, karczochy peruwiańskie są cenione ze względu na ich ostry, zielony smak i są wykorzystywane jako zdrowy dodatek do przystawek i dań głównych.
Wartość odżywcza
Karczochy peruwiańskie są doskonałym źródłem błonnika, a także zawierają witaminy C i K, magnez, żelazo, potas i mangan.
Aplikacje
Karczochy peruwiańskie są niezwykle wszechstronne i można je gotować na parze, piec, duszone, gotować i grillować. Przed gotowaniem należy usunąć kolce z każdego brakującego mięsa, a karczoch można ugotować w całości lub pokroić na pół i nadziać serem i mięsem. Podawane w całości każdy przylistek można wyjąć, a mięsisty spód zanurzyć w sosach, takich jak majonez, ocet balsamiczny, masło, oliwa z oliwek lub podać z sokiem z cytryny. Peruwiańskie karczochy można również wykorzystać do centralnego serca, a serca można ugotować i posypać serem podawanym jako przystawka, wymieszać z makaronem, nadziać do empanad, wrzucić do sałatek lub posypać pizzą. Można je również gotować w paelli, dodawać do misek zbożowych lub smażyć w potrawach na bazie jajek. Karczochy peruwiańskie dobrze komponują się z ziemniakami, selerem, marchewką, grzybami, pietruszką, czosnkiem, oliwkami, białym winem, mozzarellą, aioli i cytrusami. Karczochy będą przechowywać 5-7 dni w szczelnie zamkniętym pojemniku, skropione wodą i przechowywane w lodówce.
Informacje etniczne / kulturowe
Peru jest jednym z największych producentów karczochów poza Morzem Śródziemnym, a karczochy peruwiańskie są uprawiane głównie na eksport do Stanów Zjednoczonych i Europy. Wiele karczochów jest wysyłanych do przemysłu konserwowego, gdzie serca są usuwane i sprzedawane samodzielnie lub karczochy są eksportowane w postaci świeżej lub mrożonej do użytku kulinarnego. Oprócz eksportu karczochy peruwiańskie znajdują się również na lokalnych rynkach peruwiańskich, gdzie są wystawiane w dużych stosach, aby pokazać ich niezwykły kształt i świeże cechy. Na niektórych rynkach serca karczochów są również usuwane i konserwowane w wodzie cytrusowej, aby umożliwić konsumentom natychmiastowy dostęp do delikatnego, cierpkiego miąższu. W Peru karczochy są powszechnie robione na pastę i pieczone w tartę, używane jako farsz w papa rellenas, krojone i mieszane z zupą z awokado, a nawet formowane w placek z karczochami.
Geografia / historia
Karczochy pochodzą z rejonu Morza Śródziemnego i rosną dziko od czasów starożytnych. Były zlokalizowane głównie w rejonie Morza Śródziemnego, aż do XIX wieku, kiedy europejscy imigranci sprowadzili tę roślinę do Ameryki Południowej, gdzie w Peru stała się wysoce naturalizowana. Obecnie karczochy peruwiańskie rosną dziko i są uprawiane na niewielką skalę w regionach Junin, Arequipa, Huancavelica, Cajamarca, Ancash i Ayacucho w Peru.
Pomysły na przepisy
Przepisy zawierające karczochy peruwiańskie. Jeden jest najłatwiejszy, a trzy trudniejsze.
