| Farma Windrose | Strona główna |
Opis / smak
Minutina rośnie w luźnym wzorze rozety z liśćmi strzelającymi ku górze, które osiągają około 30 centymetrów długości. Są smukłe i najeżone rozwidlającymi się rogami przypominającymi poroża, stąd nazwa „rogi rogacza”. Powolność Minutiny do uprawy na glebach słonych przekłada się na niepowtarzalny słony smak na podniebieniu. Liście mają chrupiącą, ale soczystą konsystencję, której smak przypomina skrzyżowanie szpinaku i pietruszki.
Sezony / Dostępność
Zieleń Minutina jest dostępna od połowy jesieni do wczesnej wiosny.
Aktualne fakty
Minutina to wytrzymała włoska zieleń, która jest botanicznie sklasyfikowana jako babka wieńcowa i należy do rodziny babki lancetowatej. Jest spokrewniony z babką liściastą i może być również powszechnie określany jako babka zwyczajna (Buckshorn) lub Erba Stella, co oznacza „gwiaździste zioło” odnoszące się do wzoru wzrostu rośliny w kształcie gwiazdy.
Wartość odżywcza
Minutina ma właściwości gojące tkanki, chłodzące i moczopędne. Liście są powszechnie przetwarzane i przygotowywane jako maść lub okład. Na Wyspach Kanaryjskich jest stosowany w leczeniu chorób nerek i dróg moczowych.
Aplikacje
Minutina to wytrzymała zieleń, którą można używać na świeżo lub po ugotowaniu. Liście należy zbierać przed kwitnieniem, ponieważ warzywa mogą mieć gorzki smak. Nowe młode pędy rośliny są delikatne i najlepiej zarezerwowane do stosowania na surowo, podczas gdy większe liście stają się włókniste i mają ostry smak, który wymaga gotowania, aby zmięknąć. Użyj Minutiny do sałatek i wymieszaj frytki, aby uzyskać teksturę i zasolenie. Minutina była używana w galaretkach fantazyjnych w Ameryce i Anglii w czasach kolonialnych. Bezpłatne smaki to ser feta, parmezan, czosnek, cytryna, ocet balsamiczny, gruszki, jabłka, brązowe masło, olej sezamowy, owoce morza i drób.
Informacje etniczne / kulturowe
Liście Minutiny są czasami używane w tradycyjnej włoskiej sałatce zwanej misticanza, co oznacza „dzikie zielenie”.
Geografia / historia
Minutina pochodzi z śródziemnomorskich wybrzeży Europy i Afryki Północnej, choć dziś można ją spotkać na całym świecie. Po raz pierwszy odnotowano go we Włoszech w 1586 roku jako warzywo i był zwykle używany do sałatek. W Ameryce w czasach kolonialnych warzywa były używane w celach leczniczych w leczeniu gorączki. Ta włoska roślina może wytrzymać łagodne mrozy i rośnie zimą w większości klimatów umiarkowanych i wpływów morskich.
