Opis / smak
Ichang papeda to wiecznie zielone drzewo podobne do krzewu, które ma średnio od 4 do 5 metrów wysokości. Jej liście różnią się od wszystkich innych odmian papedy tym, że są wyjątkowo długie i wąskie, z podwójnym skrzydłem. Owoce są małe i kuliste, o nieco wydłużonym kształcie i średnicy około 4 do 5 centymetrów. Niedojrzała powierzchnia ma głęboko kamienistą teksturę i ciemnozielony kolor, ale gdy owoce w pełni dojrzewają, stają się gładkie i żółte. Pod twardą grubą skórką praktycznie nie ma jadalnego miąższu, ale raczej suche, zwięzłe wnętrze z bardzo dużymi nasionami. Choć w większości niejadalny, Ichang papeda ma bardzo aromatyczną skórkę i czasami daje sok podobny do cytryny.
Sezony / Dostępność
Ichang papeda jest dostępny od późnej jesieni do zimy.
Aktualne fakty
Ichang papeda to starożytna odmiana cytrusów pochodząca z południowo-zachodnich i środkowo-zachodnich Chin, a konkretnie z Yichang w prowincji Hubei, mieście, od którego pochodzi jego nazwa. Jest botanicznie sklasyfikowany jako Citrus ichangensis i należy do podrodzaju Papeda, najstarszego i najbardziej prymitywnego gatunku cytrusów znanego z ekstremalnej tolerancji na zimno. Niesamowicie cierpki i prawie całkowicie pozbawiony soku owoc Ichang papeda jest rzadko spożywany samodzielnie, ale jest raczej przydatny do aromatyzowania żywności i kosmetyków ze względu na bogatą zawartość oleju.
Wartość odżywcza
Podobnie jak większość odmian cytrusów, Ichang papeda jest bogata w witaminę C.
Aplikacje
Chociaż Ichang papeda jest zbyt gorzki, aby można go było jeść samodzielnie, może być stosowany jako substytut cytryny, ale tylko wtedy, gdy jest bardzo dojrzały. Częściej jest ceniony ze względu na swój aromatyczny olej, który można stosować podobnie jak inne skórki cytrusowe do dodawania bardzo skoncentrowanego smaku do wszystkiego, od marynat po lody.
Informacje etniczne / kulturowe
Ichang papeda jest stosowany w tradycyjnej medycynie chińskiej, a także do mycia włosów w połączeniu z olejem kokosowym.
Geografia / historia
Pierwotnie dziko rosnące drzewo w monsunowych regionach Japonii i Chin, papeda jest ojcem zarówno yuzu, jak i współczesnej lipy. Dziś udomowiony Ichang papeda rośnie w prawie każdym klimacie umiarkowanym na całym świecie i jest prawdopodobnie najbardziej tolerancyjnym na zimno gatunkiem z całej rodziny cytrusów, zdolnym wytrzymać temperatury nawet do 10 stopni F. W 1926 roku Walter Tennyson Swingle, botanik rolniczy, który specjalizujący się w cytrusach, jako pierwszy sprowadził Ichang papeda do Ameryki z nadzieją na wyhodowanie bardziej odpornych na zimno hybryd.
