Opis / smak
Japoński ignam różni się od słodkich ziemniaków kolorem skórki i miąższem. Ma z grubsza podłużny kształt z cienką, zardzewiałą czerwoną skórką i gęstym kremowym miąższem. Miąższ jest wytrawny, skrobiowy i subtelnie słodki. Skórka zachowuje gorzki smak korzenia i zaleca się obranie ziemniaka przed jedzeniem.
Sezony / Dostępność
Warzywo zimowe, szczyt sezonu dla japońskich ignamów przypada na okres od jesieni do wiosny.
Aktualne fakty
Japoński ignam, jest również powszechnie znany jako ignam górski, satsuma imo i kotobuki, to słodka odmiana ignamu, która jest tylko daleko spokrewniona z ziemniakami. Jest to warzywo korzeniowe i należy do rodziny Dioscoreaceae, w której przeważają wieloletnie winorośle zielne. Ignam jest bulwiastą częścią rośliny, najczęściej przechowującą składniki odżywcze i energię w postaci węglowodanów i wody, co podtrzymuje wzrost rośliny i zdolność do przetrwania w niekorzystnych warunkach.
Wartość odżywcza
Wartość odżywcza ignamu jest przede wszystkim źródłem węglowodanów, chociaż spożywana w dużych ilościach może dostarczyć znacznej ilości białka, tiaminy i witaminy C.
Geografia / historia
Japoński ignam pochodzi z regionów Chin i Japonii, obszarów, które są znacznie zimniejsze niż większość odmian ignamu może przetrwać. Jego pierwsza znana uprawa sięga 50 000 lat pne. Został wprowadzony do Europy w XIX wieku podczas zarazy ziemniaczanej jako alternatywa dla białego miąższu ziemniaka. Japoński ignam został przywieziony na Hawaje przez japońskich imigrantów i nadal jest tam uprawiany.
