Opis / smak
Okra peruwiańska to roślina zielna o liściach w kształcie serca, grubych łodygach i smukłych, zwężających się strąkach. Zielone strąki mają średnio 10-25 centymetrów długości i mocne, gładkie brzegi, aw zależności od odmiany mogą być pokryte bladym meszkiem. Pod powierzchnią miąższ jest bladozielony do białego, włóknisty i zawiera małą wnękę wypełnioną zaokrąglonymi nasionami. Młode nasiona mają barwę białą do kremowej, a gdy strąka dojrzewa, nasiona zmieniają się w szary, ciemnozielony odcień. Miąższ zawiera również śluzowaty płyn, który nasila się wraz z długimi okresami gotowania. Peruwiańska Okra ma jedwabistą, delikatną i chrupiącą konsystencję po ugotowaniu, z łagodnym, zielonym smakiem podobnym do bakłażana lub zielonej fasoli.
Sezony / Dostępność
Peruwiańska Okra jest dostępna przez cały rok.
Aktualne fakty
Okra peruwiańska, botanicznie sklasyfikowana jako Abelmoschus esculentus, to jadalne strąki nasion, które rosną na pionowych roślinach, które mogą osiągać do dwóch metrów wysokości i należy do rodziny Malvaceae. Okra, znana również jako Ochro, jest jedną z najbardziej odpornych na ciepło roślin, które mogą rosnąć w regionach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie. Choć nie pochodzi z Peru, okra została wprowadzona do kraju, gdy afrykańscy niewolnicy przybyli przez atlantycki handel niewolnikami i została powszechnie przyjęta do rodzimej kuchni, cenionej za swoje właściwości odżywcze i łagodny smak.
Wartość odżywcza
Peruwiańska Okra jest doskonałym źródłem witamin A, C i K, błonnika, a także zawiera trochę magnezu, potasu, wapnia i kwasu foliowego.
Aplikacje
W przypadku niedojrzałych zbiorów okra peruwiańska może być spożywana na surowo i wrzucana do sałatek. Chociaż strąki można jeść na świeżo, są one najczęściej gotowane i można je gotować, blanszować, gotować na parze, grillować, piec i smażyć. Peruwiańska Okra ma łagodny smak, aw Peru strąki są smażone i podawane z ryżem, duszone z pomidorami, wrzucane do zup i gulaszu, nadziewane lub marynowane do długotrwałego stosowania. Oprócz gotowania nasiona mogą być prażone, mielone i używane jako gorący napój, a strąki mogą być suszone i mielone na mąkę do użycia jako zagęszczacz. Liście okry są również jadalne i mogą być lekko podsmażane lub duszone. Peruwiańska Okra dobrze komponuje się z mięsami, takimi jak drób, chorizo, boczek i wołowina, kolendra, kolendra, mięta, awokado, papryka, pomidory, cebula, czosnek, banany, ziemniaki i ryż. Strąki należy zebrać i natychmiast zużyć, aby uzyskać najlepszy smak, ale będą również przechowywać przez 2-3 dni, gdy będą przechowywane w papierowej torbie w lodówce.
Informacje etniczne / kulturowe
Okra została wprowadzona do Peru, kiedy afrykański handel niewolnikami został sprowadzony do Ameryki Południowej w XVI-XVII wieku. Ponieważ wielu Afrykanów osiedliło się na plantacjach wzdłuż wybrzeża kraju, przywieźli żywność ze swojej ojczyzny i zasadzili ją do uprawy na małą skalę. Z biegiem czasu warzywa, takie jak okra, stały się powszechnym elementem w kuchni i zostały powszechnie przyjęte w rodzimej kuchni peruwiańskiej. Okra jest ceniona ze względu na swoje właściwości odżywcze i często jest przygotowywana w postaci jednogarnkowych posiłków, co było utrwalonym stylem gotowania w Afryce, który stał się powszechny w Peru. Jest również stosowany w ceviche, znanym daniu z nadmorskich peruwiańskich miast, uznawanym za jedną z narodowych potraw Peru.
Geografia / historia
Pochodzenie okry jest kwestionowane i wielu ekspertów uważa, że pochodzi ona z Afryki lub Azji i rośnie od czasów starożytnych. Peruwiańska Okra pierwotnie pochodziła z Afryki i została sprowadzona do tego kraju gdzieś w XVI lub XVII wieku poprzez atlantycki handel niewolnikami. Obecnie okra peruwiańska jest nadal uprawiana na niewielką skalę w Peru i można ją znaleźć na świeżych lokalnych rynkach.
Pomysły na przepisy
Przepisy zawierające okrę peruwiańską. Jeden jest najłatwiejszy, a trzy trudniejsze.
