Opis / smak
Dziki koper jest łatwo rozpoznawalny, nawet z daleka, ze względu na wysokie, smukłe liście przypominające piórko. Rośliny, wyraźnie bez opieki, mogą osiągać długość od trzech do dziesięciu stóp wysokości. Roślina zawiera grube, żebrowane, puste łodygi, które wyrastają z zakorzenionej cebulki (znanej jako korona). Z łodyg wyrastają warstwowe zielone gałęzie i pierzaste liście. W miarę dojrzewania roślina tworzy skupisko jasnożółtych kwiatów w kształcie parasola, które ostatecznie zamieniają się w nasiona. Każdy element rośliny Dzikiego kopru włoskiego, od korony po kwiat i nasiona, jest jadalny. Dziki koper włoski ma słodkie, ale mocne aromaty i smaki przypominające lukrecję, z nutą mięty i cytrusów.
Sezony / Dostępność
Dziki koperek można znaleźć przez cały rok w klimacie umiarkowanym.
Aktualne fakty
Dziki koper włoski, botanicznie znany jako Foeniculum vulgare, zaliczany jest do wieloletnich ziół zielnych. Byliny produkują rośliny każdego roku. Dziki koper włoski należy do rodziny Umbelliferae, w skład której wchodzą również koper, anyż, kminek, kminek i inne zioła. Rośliny kopru włoskiego wytwarzają kwiaty obojnacze, zarówno z męskimi, jak i żeńskimi częściami. Dziki koper znany jest ze swojej inwazyjności, ponieważ rozmnaża się zarówno z korony korzeni, jak i nasion. Zarówno dziki, jak i udomowiony koper włoski należą do kategorii posiadających właściwości kulinarne zbliżone do anyżu. Wynika to z ich dużej siły działania lotnych związków anetolu i estragolu. Zioła takie jak bazylia, mięta, seler i trybula mają te same związki lotne.
Aplikacje
Dziki koper jest całkowicie jadalny, chociaż zdecydowanie zaleca się dokładne umycie rośliny przed użyciem. Może być używany w różnych zastosowaniach, a ze względu na długi okres wegetacji może być stosowany w pozornie nieskończonej liczbie receptur przez wiele sezonów z wieloma sezonowymi składnikami. Może być spożywany na surowo, duszony, karmelizowany, pieczony i puree do zup i sosów. Do bezpłatnych składników należą pory, czosnek, szalotka, warzywa korzeniowe, karczochy, bekon, ciecierzyca, śmietana, cykoria, pomidory, świeże sery, takie jak burrata i feta, świeże zioła, takie jak bazylia, mięta, estragon i pietruszka oraz przyprawy, takie jak kminek, kminek i ziarno gorczycy. Dziki koper włoski jest kwintesencją komplementu dla owoców morza, zwłaszcza skorupiaków i małży, takich jak przegrzebki i ostrygi.
Geografia / historia
Dziki koper włoski pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, od Turcji na zachód po Hiszpanię i Maroko. Jego agresywny charakter klasyfikuje go również jako inwazyjny w szeroko rozpowszechnionych regionach Ameryki Północnej i Południowej, RPA oraz części Oceanii i Wysp Brytyjskich. Nie należy mylić Dzikiego kopru włoskiego z trującą cykutą, która ma tendencję do wzrostu na podobnych terenach w pobliżu wody lub w wilgotnej glebie. Trująca cykuta jest również wysoka (około trzech do sześciu stóp), jej zróżnicowanie to fioletowe plamy na głównej łodydze, jest silnie rozgałęziona z małymi baldaszkami białych kwiatów. Najlepszym sposobem na odróżnienie go od Dzikiego kopru włoskiego jest zmiażdżenie liści w rękawiczkach. Trucizna cykuta zawiera coniine, toksynę, która może być wchłaniana przez skórę. Największą zaletą jest to, że trucizna cykuta pachnie mysią i stęchlizną.
Pomysły na przepisy
Przepisy, które obejmują karmiony dziki koper włoski. Jeden jest najłatwiejszy, a trzy trudniejsze.
