Informacje, przepisy i fakty dotyczące Walking Tree Onions

Opis / smak

Chodzące cebule są od średnich do dużych rozmiarów i wytwarzają podziemne, smukłe cebulki podobne do szalotki, przymocowane do nadziemnych długich łodyg liści z wieloma okrągłymi lub jajowatymi cebulkami. Bulwy, znane również jako topsets, mają średnio 1-5 centymetrów średnicy i są otoczone czerwoną, papierową skórą, gdy są młode, ostatecznie zrzucając papierowe pokrycia z dojrzałością. Na końcu dojrzałych wierzchołków znajduje się wiele małych korzeni i zielonych pędów, a na jednej łodydze liścia może wyrosnąć nawet trzydzieści wierzchołków. Łodygi liści są jasnozielone, puste, okrągłe, soczyste i chrupiące i mogą dorastać do jednego metra wysokości, czasami na wiosnę mają małe białe kwiaty. Pod szypułką cebulki mają kolor od czerwonego do białego, są jędrne, kruche i mogą się wielokrotnie dzielić, tworząc nowe skupiska cebul. Cebule i szczypce cebuli do chodzenia są kruche i mają ostry, ostry i korzenny smak.

Sezony / Dostępność

Chodząca cebula jest dostępna późnym latem.

Aktualne fakty

Chodząca cebula, botanicznie sklasyfikowana jako Allium proliferum, jest mniejszym, wieloletnim krewniakiem najwyższej cebuli catawissa i należy do rodziny Amaryllidaceae. Znana również jako cebula drzewna, cebula egipska, cebula górna, cebula zimowa i cebula wieloletnia, cebula chodząca jest skrzyżowaniem cebuli bulwiastej, Allium cepa i cebuli pęczkowej, Allium fistlosum. Cebula chodząca to rzadka odmiana, która toleruje mroźne zimy, rośnie obficie i jest jedną z pierwszych odmian, które kiełkują wiosną. Cała roślina, ceniona za swój niezwykły wygląd i wzornictwo wzrostu, może mieć różnorodne zastosowania kulinarne.

Wartość odżywcza

Chodząca cebula zawiera witaminy A, C i K, kwas foliowy, potas, wapń i fosfor.

Aplikacje

Chodząca cebula najlepiej nadaje się zarówno do surowych, jak i gotowanych zastosowań, takich jak pieczenie, pieczenie i smażenie. Łodygi, cebulki i szczypce są jadalne i można ich używać zamiast zwykłej cebuli. Młode liście, pędy i łodygi mogą być używane podobnie jak szalotka w zupach, gulaszach, omletach, sałatkach lub jako zioła na zakończenie. Niewielki rozmiar topsetów sprawia, że idealnie nadają się do marynowania i mogą być podawane z piersiami z kurczaka. Mogą być również pieczone w całości, skropione olejem i solą oraz pieczone w ich skórce, aby zamknąć w naturalnych cukrach. Cebule można siekać, kroić w plastry lub mielone i gotować z warzywami, pieczonym mięsem lub brązowym ryżem i smażyć jako chrupiącą przystawkę. Chodząca cebula dobrze komponuje się z komosą ryżową, farro, brązowym ryżem, cytrusami, mięsami, takimi jak drób, ryby, wołowina i wieprzowina, jajami, bazylią, tymiankiem, pietruszką, karczochami, papryką, grzybami, brokułami, porami, szpinakiem i czosnkiem. Kwiaty można również pokruszyć na sałatki, jajka lub grzyby, aby dodać smaku. Żarówki będą przechowywane przez kilka miesięcy, jeśli będą przechowywane w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.

Informacje etniczne / kulturowe

Chodząca cebula zawdzięcza swoją nazwę sposobowi, w jaki roślina się rozmnaża. Kiedy łodygi liści rozwijają wiele wierzchołków, ciężar cebulek ciągnie wierzchołek łodygi do ziemi, pozwalając wierzchołkom zakorzenić się i wyhodować nowe łodygi. Ten akt rozprzestrzeniania się i wzrostu daje złudzenie, że roślina „chodzi”, a niektóre rośliny mogą przejść ponad metr rocznie. Niektórzy hodowcy nazywają tę roślinę cebulą Egyptian Walking, co może być kolejnym odniesieniem do niezwykłego sposobu jej wzrostu, ale niewiele jest badań potwierdzających pochodzenie tej nazwy i czy odmiana była uprawiana w Egipcie.

Geografia / historia

Chodząca cebula ma zróżnicowaną historię, a wiele z jej pochodzenia jest nieznanych. Uważa się, że cebula rosła dziko, a Cyganie podróżujący po Europie sprowadzili odmianę z Azji, sprzedając ją na rynkach rzymskich. Obecnie cebula chodząca jest dość rzadka i można ją znaleźć dziko rosnącą, uprawianą w ogrodach przydomowych i sprzedawaną na wybranych targach rolników w Ameryce Północnej, Europie i Azji.