Opis / smak
Gujawa tahitańska to małe owoce, o średniej długości od 4 do 12 centymetrów, o okrągłym lub owalnym kształcie z zakrzywionymi końcami. Skórka jest gładka do półszorstkiej, cienka i jędrna, dojrzewająca od zielonego do złotożółtego, ze sporadycznymi brązowymi plamami. Pod powierzchnią miąższ jest wodnisty, ziarnisty, miękki i aromatyczny, w kolorze od czerwonego do ciemnoróżowego z wieloma małymi żółtymi nasionami. Gujawa tahitańska ma słodki, piżmowy i tropikalny smak z umiarkowaną kwasowością.
Sezony / Dostępność
Guawa tahitańska jest dostępna przez cały rok.
Aktualne fakty
Gujawa tahitańska, botanicznie sklasyfikowana jako Psidium guajava, to owoce tropikalne należące do rodziny Myrtaceae. Słodko-cierpkie owoce są również znane jako tuava, goyave i guawa jabłkowa i chociaż nie pochodzą z Polinezji Francuskiej, guawy zostały powszechnie naturalizowane na wszystkich wyspach. Gujawy tahitańskie były początkowo sadzone jako gęste krzewy, aby tworzyć granice nieruchomości w ogrodach przydomowych, ale agresywny charakter rośliny doprowadził do rozszerzenia się dolin, pól i wzdłuż dróg na wyspach. Dziś guawa jest często uważana za jeden z najbardziej inwazyjnych gatunków roślin w Polinezji, ale pomimo zakłócenia naturalnego krajobrazu wielu Tahitańczyków ceni owoce ze względu na ich leczniczy charakter i często używa ich pikantnego, słodkiego miąższu do deserów, dżemów i sosów do owoców morza. .
Wartość odżywcza
Gujawy tahitańskie są doskonałym źródłem witamin A i C, które są przeciwutleniaczami, które mogą wzmocnić układ odpornościowy i zwiększyć produkcję kolagenu w organizmie. Owoce zawierają również potas, żelazo, fosfor, magnez, wapń i pektyny. Na Tahiti guawa jest używana w raau Tahiti, która jest tradycyjną praktyką leczniczą, która wykorzystuje guawa do wspomagania trawienia, obniżania gorączki i aromatyzowania syropów na ból gardła.
Aplikacje
Guawa tahitańska najlepiej nadaje się zarówno do zastosowań surowych, jak i gotowanych, takich jak pieczenie i gotowanie. Świeże owoce można jeść prosto, z ręki, czasami posypane solą lub chili w celu dodania smaku, lub można je pokroić i wrzucić do sałatek zielonych i owocowych. Guawa tahitańska może być również wyciskana do soku, mieszana z koktajlami lub gotowana w sosach, pastach i przecierach. Te przeciery można dodawać do deserów, takich jak ciasta, pudding, placki i babeczki, lub można je stosować do przyprawiania cukierków, dżemów, marmolad i galaretek, zwykle podawanych na naleśnikach i tostach. Na Tahiti guawa tahitańska jest popularnie mieszana z lodami glace de goyave, czyli lodami z guawy, a także gotowana w cienkich polewach, którymi można polać grillowane owoce morza. Gujawa tahitańska dobrze komponuje się z owocami, takimi jak truskawki, ananasy, orzechy kokosowe, cytrusy, banany i papaja, imbir, miód, wanilia, owoce morza, drób, wieprzowina i orzechy, takie jak makadamia, orzechy nerkowca i orzechy laskowe. Świeże owoce dojrzewają w temperaturze pokojowej, a po osiągnięciu dojrzałości można je przechowywać w lodówce przez kolejne 2-3 dni. Gujawy tahitańskie można również przecierać i przechowywać w zamrażarce, odwadniać i mieszać w proszek lub puszkować w syropie do dłuższego przechowywania.
Informacje etniczne / kulturowe
W Papeete, stolicy Tahiti i Polinezji Francuskiej, targ food trucków znany jako Place Vaiete oferuje szeroki wybór unikalnych, lokalnych potraw fusion. Rynek składa się z różnych food trucków, znanych również jako roulottes, co po francusku oznacza „karawanę”, oferując kuchnię od francuskiej, chińskiej, polinezyjskiej po tajską. Place Vaiete jest ulubionym miejscem gastronomicznym zarówno mieszkańców, jak i turystów, a rynek promuje używanie świeżych składników, w tym owoców morza, owoców, makaronu i warzyw. Jedną z najpopularniejszych tahitańskich przystawek na targu, znaną jako po'e, jest gęsty, owocowy budyń, który tradycyjnie podaje się ze świeżym kremem kokosowym. Po’e jest powszechnie spożywane jako sycący dodatek do dań z owoców morza. Istnieje wiele różnych odmian budyniu z owoców tropikalnych, takich jak guawa tahitańska, papaja, banany i dynia.
Geografia / historia
Guawa pochodzi z regionów Ameryki Środkowej i Meksyku, aw starożytności rozprzestrzeniały się przez ludy migrujące do Ameryki Południowej. Odkrywcy hiszpańscy i portugalscy zebrali następnie owoce z tropikalnej Ameryki i wprowadzili odmiany do Afryki, Europy, Azji i na Karaiby w XVI i XVII wieku. Eksperci uważają, że guawy przybyły do Polinezji Francuskiej w XVIII wieku przez żeglarzy przybywających z Afryki, a także w XIX wieku przez misjonarzy z Brazylii. Po wprowadzeniu owoce szybko naturalizowały się i rozprzestrzeniły na wyspach, gdzie nadal rosną dziko w dzisiejszych czasach. Guawa tahitańska można znaleźć na lokalnych targach, supermarketach i specjalistycznych sklepach spożywczych w Polinezji Francuskiej. Występują również w ogrodach przydomowych i dziko w dolinach, polach i wzdłuż poboczy dróg.
