Opis / smak
Grzyby Shoro są bardzo małe, mają średnio 1-3 centymetry średnicy i są podłużne, owalne lub okrągłe bez prawdziwego kapelusza lub łodygi, podobnie jak w przypadku trufli. Kiedy jest młody, miąższ grzyba jest biały i gładki, a gdy się starzeje, zmienia się w płowy brązowy lub szary z powodu produkcji zarodników. Grzyby Shoro mają łagodny smak, aromat o zapachu sosny i są cenione za swoją chrupiącą konsystencję i gąbczasty miąższ, który łatwo wchłania towarzyszące im smaki.
Sezony / Dostępność
Grzyby Shoro są dostępne od wiosny do jesieni.
Aktualne fakty
Grzyby Shoro, botanicznie sklasyfikowane jako Rhizopogon rubescens, są dziką, jadalną odmianą należącą do rodziny Rhizopogonaceae. Grzyby Shoro mają mikoryzowy lub symbiotyczny związek z drzewami iglastymi i można je znaleźć na powierzchni gleby położonej wśród igieł sosnowych wokół pni niektórych drzew sosnowych. Znane również jako „fałszywe trufle”, grzyby Shoro są podobne z wyglądu do droższej odmiany grzybów. Ulubione w Japonii grzyby Shoro są cenione ze względu na ich gumowatą konsystencję i mówi się, że z powodu rzadkości grzyba cena za nieco ponad dwa funty lub jeden kilogram może kosztować nawet 550 USD.
Wartość odżywcza
Grzyby Shoro zawierają trochę witaminy D, manganu, potasu, cynku, żelaza i fosforu.
Aplikacje
Grzyby Shoro najlepiej nadają się do zastosowań gotowanych, takich jak gotowanie, smażenie i duszenie. Często można je znaleźć w japońskich zupach, takich jak chawanmushi, czyli pikantny krem jajeczny z mięsem i warzywami lub suimono, czyli tradycyjna jesienna zupa przyrządzana z klarownego bulionu dashi. Można je również marynować i podawać z mięsem, wymieszać z makaronem, pokroić w zupę miso lub marynować do przedłużonego użycia. Grzyby shoro dobrze komponują się z orzechami miłorzębu, liśćmi mitsuba, edamame, marchewką, ciastami rybnymi, krewetkami, kurczakiem, tofu, jajkami, mirinem i makaronem ramen. Grzyby te mają krótki termin przydatności do spożycia i powinny być używane natychmiast po zbiorze.
Informacje etniczne / kulturowe
W Japonii grzyby Shoro były używane od wieków i były jednymi z najczęściej spożywanych na wyspie około dwieście lat temu. Od tego czasu ta odmiana zmniejszyła się na wolności z powodu niszczenia lasów, ale nadal jest wysoko ceniona jako przysmak i jest używana w sezonowych potrawach w ekskluzywnych japońskich restauracjach. Uprawa grzybów Shoro również rozpoczęła się w latach 80. XX wieku w celu zwiększenia dostępności i obecnie są uprawiane w Nowej Zelandii. Pomimo wzrostu produkcji, niektórzy japońscy konsumenci twierdzą, że grzyby nowozelandzkie nie mają bogatego smaku rodzimych grzybów japońskich i odmawiają zakupu obcych gatunków Shoros.
Geografia / historia
Grzyby Shoro pochodzą z Japonii. Po raz pierwszy pojawiły się w zapisach z XVII wieku lub epoki Edo w Japonii, grzyby Shoro były szeroko spożywane w XIX wieku jako przysmak i można je było znaleźć w dużych ilościach w dzielnicach Osaka i Kioto. Grzyby zostały następnie przetransportowane do Nowej Zelandii przez sosny, którym wszczepiono zarodniki grzyba Shoro i pomyślnie rosną tam od późnych lat 90-tych. Dziś te trufle podobne do grzybów można również znaleźć w specjalistycznych sklepach spożywczych w przybrzeżnych lasach sosnowych w Stanach Zjednoczonych, Europie i Australii.
