| Farma przybrzeżna |
Opis / smak
Dynia Lunga di Napoli ma duże lub bardzo duże rozmiary, średnio 60-120 centymetrów długości i 20-70 funtów wagi i ma podłużny, cylindryczny kształt z lekko bulwiastym końcem. Gładka skórka dojrzewa od żółtego do ciemnozielono-szarego, a gdy jest dojrzała, ma również pomarańczowe do jasnozielonych prążków. Gęsty miąższ jest gęsty, jędrny, głęboki, intensywny pomarańczowy, a bulwiasty koniec zawiera małą wnękę wypełnioną włóknistą miazgą i wieloma płaskimi, kremowymi nasionami. Po ugotowaniu Lunga di Napoli jest gładka i wytrawna o łagodnym, lekko słodkim smaku, podobnym do dyni piżmowej.
Sezony / Dostępność
Dynia Lunga di Napoli jest dostępna od jesieni do zimy.
Aktualne fakty
Dynia Lunga di Napoli, botanicznie sklasyfikowana jako Cucurbita moschata, to włoska odmiana rodzynkowa, która rośnie na długiej winorośli i należy do rodziny dyniowatych wraz z dyniami i tykwami. Znana również jako Piena di Napoli, Courge Pleine d'Alger, Long of Naples i Courge Pleine di Naples, Lunga di Napoli to duża zimowa dynia, która jest częścią tego, co stało się znane jako grupa dyni na szyję, która zawiera squash z wydłużonymi szyjami, takimi jak butternut, crookneck i tahitian. Lunga di Napoli w tłumaczeniu oznacza „Długi Neapolu”, a dynia znana jest z ogromnych rozmiarów, delikatnej konsystencji i gęstego miąższu.
Wartość odżywcza
Lunga de Napoli jest bogata w beta-karoten, który jest składnikiem odżywczym odpowiedzialnym również za kolor miąższu oraz witaminę C.
Aplikacje
Dynia Lunga di Napoli najlepiej nadaje się do gotowanych zastosowań, takich jak pieczenie, duszenie, gotowanie, smażenie, gotowanie na parze i pieczenie, a skórkę można usunąć przed lub po ugotowaniu, w zależności od preferencji. Ugotowaną dynię można przecierać i dodawać do zup, curry, ciast, przetworów, takich jak zucca da marmaletta lub konfitura dyniowa, szybkiego chleba, gnocchi, ravioli i sosów. Można go również pokroić w kostkę, ugotować i dodać do risotto, makaronów, pizzy, zapiekanek i empanad lub zrobić placki z dyni. Lunga di Napoli świetnie komponuje się z białą fasolą, szałwią, miętą, pietruszką, boćwiną, jarmużem, bakłażanem, gruszką, śliwką, pomidorem, selerem, szalotką, czosnkiem, cynamonem, gałką muszkatołową, octem, papryczką chili i oliwą z oliwek. Przechowuje się do miesiąca w chłodnym, suchym i ciemnym miejscu.
Informacje etniczne / kulturowe
Squash Lunga di Napoli jest popularną odmianą we Włoszech od wieków, szczególnie w regionach południowych. W Kampanii, na Sycylii i Apulii jest stosowany w regionalnej zupie znanej jako cianfotta lub giambotta i jest przygotowywany z papryczką chili, bakłażanem, pomidorem, gruszkami i śliwkami. Dynia Lunga di Napoli jest również popularnie podawana na Sycylii lub chili w Kampanii, smażona, schłodzona i gotowana w occie, oleju, czosnku, mięcie i cukrze. Dynia jest powszechnie sprzedawana w Europie w zapakowanych plastrach ze względu na jej duży rozmiar, a nasiona są również używane jako przekąska w całych Włoszech, podawane po prostu tosty i solone.
Geografia / historia
Dynia Lunga di Napoli jest popularną odmianą we Włoszech i regionie śródziemnomorskim, a wzmiankę o niej można znaleźć od 1856 roku w klasycznym, ilustrowanym albumie Vilmorina, poświęconym francuskim warzywom ogrodowym, „The Vegetable Garden”. Uważa się, że squash Lunga di Napoli pojawił się po raz pierwszy w amerykańskim katalogu nasion w 1863 roku, wymienionym przez Fearing Burr. Chociaż nigdy nie stała się komercyjnie opłacalną odmianą squasha w Stanach Zjednoczonych, znalazła popularność wśród hodowców domowych i konkurencyjnych ze względu na jej zdolność do wzrostu do ogromnych rozmiarów. Dziś dynia Lunga di Napoli można znaleźć na targach rolniczych, w specjalistycznych sklepach spożywczych i w internetowych katalogach nasion w Europie, Azji, Australii i Stanach Zjednoczonych.
