Opis / smak
Papryka Bull Nose była pierwotnie krótka, smukła i gruba, ale współczesne jej wersje stały się coraz bardziej wydłużone i bulwiaste, osiągając średnio od 7 do 12 centymetrów długości i od 7 do 10 centymetrów średnicy. Gładka, błyszcząca i napięta skóra dojrzewa od zielonego do jaskrawoczerwonego, gdy jest dojrzała i zwęża się do wielu płatków na końcu bez łodygi, zwanym również „nosem byka”. Miąższ pod skórą jest gruby, chrupiący i wodnisty, otaczając centralną jamę wypełnioną małymi, okrągłymi i płaskimi kremowymi nasionami i bladoczerwonym żebrowaniem. Uważa się, że papryka Bull Nose jest słodsza niż zwykła papryka sprzedawana obecnie na rynkach i jest zazwyczaj łagodna, ale niektóre papryki mogą zawierać żeberka o lekko ostrym, pikantnym smaku.
Sezony / Dostępność
Papryczki Bull Nose są dostępne przez cały rok, a szczyt sezonu przypada na lato do wczesnej jesieni.
Aktualne fakty
Papryka Bull Nose, botanicznie sklasyfikowana jako Capsicum annuum, to dziedziczna odmiana słodkiej papryki należąca do rodziny psiankowatych lub psiankowatych. Uważana za jedną z pierwszych odmian średniej wielkości papryki uprawianej w Stanach Zjednoczonych, papryka Bull Nose została nazwana po wgłębieniu na końcu bez łodygi przypominającym nos bycza i była jedną z najpopularniejszych papryki w XIX wieku. Pomimo swojej popularności papryka Bull Nose ostatecznie musiała konkurować o przestrzeń komercyjną z większymi, jednolitymi i boxierowymi odmianami papryki. Wielu ekspertów uważa, że wygląd papryki zmienił się z biegiem czasu w wyniku krzyżowania się z odmianami pieprzu bokserskiego pod koniec XIX wieku, co ostatecznie spowodowało, że oryginalna wersja pieprzu Bull Nose prawie wyginęła. Obecnie papryka Bull Nose jest nadal rzadkością na rynkach komercyjnych i od jakiegoś czasu znajduje się na liście Ark of Taste Slow Food, który jest katalogiem promującym żywność zagrożoną wyginięciem, aby zwiększyć świadomość i zapewnić jej kontynuację w produkcji. Papryka Bull Nose jest głównie uprawiana jako papryka specjalna w ogrodach przydomowych i jest ceniona ze względu na jej nowość i słodki, lekko cierpki smak.
Wartość odżywcza
Papryka Bull Nose jest doskonałym źródłem witaminy C, która jest przeciwutleniaczem, który może pomóc chronić układ odpornościowy i zwiększyć produkcję kolagenu w organizmie. Papryka zawiera również kwas foliowy, witaminy A, B6 i E oraz potas.
Aplikacje
Papryka Bull Nose najlepiej nadaje się zarówno do surowych, jak i gotowanych zastosowań, takich jak grillowanie, pieczenie i pieczenie. Świeżą paprykę można pokroić w krążki i wrzucić do sałatek, pokroić w paski i umieścić na półmiskach warzywnych z dipami lub ułożyć w sałatę, kanapki i sajgonki. Gruba i mocna papryka jest głównie znana jako odmiana farszu i może być wypełniona serami, zbożami, warzywami lub mięsem, a następnie pieczona. Paprykę Bull Nose można również kroić i smażyć, marynować do długotrwałego stosowania, posiekać i posypać tacos lub lekko usmażyć z innymi warzywami. Papryka Bull Nose dobrze komponuje się z ziemniakami, pomidorami, kapustą, mięsem, takim jak wołowina, indyk, wieprzowina i drób, ziołami, takimi jak pietruszka, kolendra, bazylia i oregano, serami, takimi jak parmezan, cheddar lub mozzarella, ryż i komosa ryżowa . Papryka będzie przechowywać przez 1-2 tygodnie, jeśli będzie luźno przechowywana w całości i niemyta w plastikowej lub papierowej torbie w lodówce.
Informacje etniczne / kulturowe
W Stanach Zjednoczonych papryka Bull Nose została pierwotnie zasadzona w ogrodzie Monticello w 1774 roku, który był ogrodem uprawianym przez Thomasa Jeffersona w jego domu w Wirginii. Ogród zawierał ponad trzysta odmian warzyw, a Jefferson starannie uprawiał i zapisywał cechy, nawyki wzrostu i praktyki każdej rośliny, aby zbadać różne odmiany. W dzisiejszych czasach ogród nadal istnieje jako interpretacja pierwotnej przestrzeni, a papryka Bull Nose jest jedną z odmian wciąż uprawianych w ogrodach dzisiaj jako hołd dla Jeffersona. Papryczki Bull Nose zostały również wymienione w książce kucharskiej „American Cookery” Amelii Simmons z 1796 r., Która jest uważana przez wielu za jedną z oryginalnych amerykańskich książek kucharskich.
Geografia / historia
Papryka Capsicum annuum pochodzi z Ameryki Środkowej i Południowej i rośnie dziko od czasów starożytnych. Papryka została następnie wprowadzona do Azji, Afryki i Europy przez portugalskie i hiszpańskie szlaki handlowe w XV i XVI wieku, a papryka była szeroko uprawiana, zwłaszcza w Azji. Przez lata selektywnej hodowli opracowano wiele nowych odmian, a papryka ta została ostatecznie udostępniona w Stanach Zjednoczonych w XVIII wieku. Papryka Bull Nose stała się dostępna w handlu w 1863 roku w Stanach Zjednoczonych i była jedną z najpopularniejszych odmian papryki w XIX wieku. Obecnie odmiana ta jest uważana za rzadką i można ją znaleźć głównie na targach rolniczych lub w internetowych katalogach nasion do użytku w przydomowym ogrodzie.
Pomysły na przepisy
Przepisy zawierające paprykę chili z nosa byka. Jeden jest najłatwiejszy, a trzy trudniejsze.
| Hunter Angler Gardener Cook | Papryka Konserwowa | |
| Doprawiony do smaku | Marynowana czerwona papryka czosnkowa | |
| Po prostu przepisy | Marynowana Pieczona Czerwona Papryka Bell |
